|
Ο κύριός μου μ’ αγαπάει αληθινά – Ο κύριός μου με γαλήνεψε με λόγια, Ετσι τα λόγια ειπώθηκαν – Θεέ μου, ας μπορούσα να ξυπνήσω!
|
Ποιός δεν έχει ακούσει ή δεν έχει χορέψει
http://www.youtube.com/watch?v=ECfGbyzO1iQ
Η Yolanda Gigliotti γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 1933 στο Κάιρο της Αιγύπτου, από μία μεγαλοαστική οικογένεια ιταλικής καταγωγής…
Τα παιδικά της χρόνια τραυματίστηκαν γρήγορα μιας και υποβλήθηκε σε δύο επεμβάσεις στα μάτια για να αντιμετωπίσει μια λοίμωξη που την ταλαιπωρούσε από την ηλικία των 10 μηνών μέχρι τα 4 της χρόνια…Το πρόβλημα αυτό την ανάγκασε να φοράει γυαλιά από πολύ μικρή ηλικία με αποτέλεσμα να αποκτήσει σύνδρομα κατωτερότητας γύρω από την εμφάνισή της αφού θεωρούσε ότι τα γυαλιά την έκαναν να δείχνει τραγικά άσχημη. Στα 13 της πάνω σε μία κρίση πετάει τα γυαλιά της από το παράθυρο και αποφασίζει πως προτιμά να βλέπει τον κόσμο θολά από το να είναι άσχημη…κάπου εκεί κάνει ακόμη μια επέμβαση στα μάτια της…την τελευταία για αρκετά χρόνια…
σχετικά http://www.dalida.com/el/biographie/son-histoire.html
Το 1954 παίρνει μέρος στο διαγωνισμό ομορφιάς για την ανάδειξη της Miss Αίγυπτος. Το μελαχρινό κορίτσι με τις αξιοζήλευτες καμπύλες στο οποίο έχει πλέον μεταμορφωθεί κερδίζει τις εντυπώσεις και μαζί με αυτές και τον πρώτο τίτλο…Εκεί την ανακαλύπτει ένας Γάλλος παραγωγός ο οποίος παρά την αντίθεση των γονιών της, την πείθει να φύγει τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους για το Παρίσι με μια βαλίτσα και πολλά όνειρα προκειμένου να κυνηγήσει μια θέση στη μεγάλη οθόνη… Σύντομα αλλάζει το όνομα της σε Dalila και λίγο αργότερα σε Dalida, στο όνομα δηλαδή που την καθιέρωσε στη συνείδηση των θαυμαστών της…
Δυστυχώς για εκείνη και ευτυχώς για εμάς ο κινηματογράφος δε καλοδέχτηκε τη ζουμερή Αιγυπτιώτισσα με το βαρύ μακιγιάζ. Παράλληλα ξεκινά μαθήματα φωνητικής και κάνει γνωριμίες μεταξύ αυτών και ο πυγμαλίωνας της Lucien Morisse. Είναι αποφασισμένη να τα καταφέρει παρότι οι οικονομίες της τελειώνουν …
Το 1956 ηχογραφεί το Bambino και μπαίνει στο γαλλικό top ten για 46 εβδομάδες, ένα τραγούδι που ακόμη και σήμερα παραμένει ένα από τα ποιο εμπορικά singles στη μουσική ιστορία της Γαλλίας, μιας και οι πωλήσεις έχουν ξεπεράσει τις 300.000 αντίτυπα. Η Dalida παίρνει με το τραγούδι αυτό τον πρώτο χρυσό της δίσκο, τον πρώτο από πολλούς που ακολούθησαν στη καριέρα της.
Την ίδια περίοδο, οι φήμες για τη σχέση της με τον Morisse είναι το μεγαλύτερο κουτσομπολιό του Παρισιού εκείνης της εποχής, βλέπεται ο κύριος Morisse ήταν είδη παντρεμένος.
Η σχέση τους παραμένει παράνομη μέχρι τον Απρίλιο του 1961, όπου η Dalida πιέζει τον σύντροφό της να χωρίσει…αποτέλεσμα ο γάμος τους ο οποίος θα είναι πολύ σύντομος αφού η Dalida φεύγει για Κάνες και ερωτεύεται κεραυνοβόλα τον Jean Sobieski…Ξέρει ότι χρωστάει πολλά στον άντρα της αλλά πάνω απ’ όλα βάζει την ελευθερία της, έτσι οι αρχικές αντιρρήσεις του Morisse κάμπτονται και της χαρίζει το πολυπόθητο διαζύγιο το 1964.
Το καλοκαίρι του ίδιου έτους η Dalida μεταμορφώνεται, απαλλάσσεται από το βαρύ μακιγιάζ και τις καμπύλες και βάφει τα μαλλιά της ξανθά…Η ζουμερή Αιγυπτιώτισσα ανήκει στο παρελθόν, τώρα πια εξωτερικά τουλάχιστον είναι μια σοφιστικέ κεντροευρωπαία…
Από το 1956 μέχρι και το 1970 η Dalida κάνει μόνο επιτυχίες Gondolier, Tu Me Donnes, Ciao Ciao Bambina, Save the Last Dance For Me, Garde-Moi la Dernière Danse, Le danse de Zorba κ.α ενώ συγχρόνως κάνει τουρνέ σε Γαλλία, Ιταλία, Αίγυπτο και Αμερική με αποτέλεσμα η φήμη της να ξεπεράσει γεωγραφικά όρια και στεγανά (αν και οι Αμερικανοί και γενικότερα οι Αγγλόφωνοι λαοί δεν ήταν ακόμη έτοιμοι να την δεχτούν, κάτι που άλλαξε δραστικά λίγα χρόνια αργότερα). Άλλωστε στο σύνολο της καριέρας της, τραγούδησε σε πάνω από δέκα γλώσσες μεταξύ αυτών Γαλλικά, Ιταλικά, Αραβικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Εβραϊκά, Αγγλικά, Ολλανδικά, Ιαπωνικά και Ελληνικά…
Το Olympia ανοίγει τις πόρτες του και την υποδέχεται το 1961 για ένα μήνα, ενώ όπως αναμενόταν οι παραστάσεις ήταν όλες sold out…από την άλλη τα διεθνή ραντεβού της με το κοινό ολοένα και πυκνώνουν.
Το 1970 βρίσκει τη Dalida σε φάση αναζήτησης τόσο τραγουδιστικά όσο και πνευματικά…αναμορφώνεται σε saint Dalida, με μακριά λευκά φορέματα και πολλαπλασιάζει τα ταξίδια της στην Ινδία προκειμένου να βρει την εσωτερική της γαλήνη μέσα από διαλογισμούς και γκουρού…Τελικά τραγουδιστικά βρίσκει και πάλι την άκρη της μιας και τρία χρόνια αργότερα, παίρνει το ιταλικό Paroles Paroles και μαζί με τον Alain Delon (άλλη μια φημολογούμενη σχέση της) το φέρνουν στο νούμερο 1 σε Γαλλία και Ιαπωνία…το Il Venait d’Avoir Dix-Huit Ans έρχεται νούμερο 1 σε 9 χώρες και το αμέσως επόμενο το Gigi l’Amoroso ξεπερνάει την προηγούμενη επιτυχία και έρχεται πρώτο σε 12 χώρες αυτή τη φορά, αυτό θα είναι ένα από τα ποιο χαρακτηριστικά της τραγούδια…
Ακολουθεί τουρνέ σε Ιαπωνία, Καναδά και Γερμανία και το 1975 της απονέμεται το βραβείο Prix de l’Académie du Disque Français.
Η Dalida το 1976 κάνει ακόμη μια μουσική καινοτομία με το J’Attendrai, το οποίο θεωρείται το πρώτο κομμάτι disco στη Γαλλία…Η τηλεόραση και τα show στις γειτονικές χώρες της Ευρώπης είναι στο ζενίθ τους και η Dalida δε σταματά να εμφανίζεται από χώρα σε χώρα…
1978 πια και η Dalida επιστρέφει στις ρίζες της εκτόσ των άλλων και τραγουδιδτικά μιασ και στη ζωή ποτέ δεν έκρυψε την καταγωγή ούτε και τον τόπο γέννησης της…για την ακρίβεια πάντα τραγουδούσε με μια μικρή προφορά ακόμη και στα Γαλλικά υπενθυμίζοντας συνειδητά στους θαυμαστές της ότι δεν είναι Γαλλίδα… κάνει το ίδιο πράγμα που έκανε κάποια χρόνια πριν με το Darla di la da da, δηλαδή παίρνει ένα Αιγυπτιακό, φολκλόρ κομμάτι και το κάνει διεθνή επιτυχία…αυτή τη φορά όμως η επιτυχία ξεπέρασε τα αναμενόμενα το Salma Ya Salama μεταφράζεται για το λόγω αυτό σε 7 γλώσσες…
Η αναπάντεχη επιτυχία του Salma Ya Salama ανοίγει το δρόμο στο Generation 78 ένα disco ποτ πουρί με όλες τις επιτυχίες της Dalida μέχρι εκείνη τη στιγμή και είναι ευκαιρία για άλλη μια πρωτιά αφού είναι το πρώτο γαλλικό single που έχει και video clip…
Στη disco περίοδο της Dalida, οι ομοφυλόφιλοι την ανακαλύπτουν μπορεί και το αντίθετο, γεγονός είναι πως από τη στιγμή αυτή και μετά αποτελούν το πυρήνα των θαυμαστών της και αυτή το ξέρει και τους τιμά με το Monday Tuesday… Laissez-Moi Danser το καλοκαίρι του 1979…την περίοδο αυτή η Gigi l’Amoroso πετάει χρυσόσκονη στο κορμί της, βάζει ένα ολόσωμο διάφανο cat suite και ψιλές μπότες και μεταμορφώνεται σε ιέρεια της disco τραγουδώντας πλέον Gigi in Paradisco ενώ το δύσκολο αμερικανικό κοινό έχει ήδη ανοίξει καθυστερημένα την αγκαλιά του για να υποδεχθεί στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης τη Diva σε ένα υπερθέαμα το οποίο η Dalida φέρνει και στο Παρίσι στο Palais de Sports.
Το 1981 το Olympia ανοίγει για άλλη μια φορά τις πόρτες του για να υποδεχθεί τη ντίβα και στη πρώτη παράσταση της απονέμεται ένας διαμαντένιος δίσκος (η πρώτη που είχε αυτή τη τιμή) σε αναγνώριση των πωλήσεων της που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαν ξεπεράσει τα 86 εκατομμύρια…
Το 1982 και 1983 βρίσκει κατά βάση τη Dalida σε περιοδείες…
Μέχρι το 1984 κυκλοφορεί δύο ακόμη Album τα οποία αν και ανέδειξαν επιτυχίες όπως το Soleil Soleil και το Mourir sur Scene, δε πούλησαν τα δέοντα, με αποτέλεσμα το Dali να είναι και το τελευταίο album της Dalida με καινούργια τραγούδια…
1985 και αναγκάζεται να βάλει την καριέρα της στην άκρη αφού υποβάλλεται σε δύο πολύ σοβαρές οφθαλμολογικές επεμβάσεις που εκτός του σωματικού κόστους κατά βάση επηρεάζουν την ψυχολογία της. Τα προβλήματα στα μάτια της ξυπνούν παιδικές αναμνήσεις και φαντάσματα που είχε κρύψει καλά όπως φαίνεται στη ντουλάπα της αλλά ποτέ όμως δε κατάφερε να ξεχάσει…
Ένα χρόνο αργότερα η Dalida πετάει τις ακριβές τουαλέτες και το λαμπερό μακιγιάζ, βάζει μαντίλα και υποδύεται μια γιαγιά για τις ανάγκες του Le Sixième Jour για το οποίο πήρε εξαιρετικές κριτικές…
Στον αντίποδα όμως της λαμπερής της καριέρας η προσωπική της ζωή ήταν γεμάτη προβλήματα. Αρκετές σχέσεις οι οποίες είχαν όμως πάντα το ίδιο άδοξο τέλος. Η ίδια πολλές φορές είχε παραδεχτεί ότι την αγάπη που δε πήρε στις σχέσεις της την έπαιρνε από τους θαυμαστές της.
Το 1967 ο τότε σύντροφός της και μελλοντικός της σύζυγος όπως είχαν ανακοινώσει Luigi Tenco αυτοκτόνησε, η ίδια βρήκε το πτώμα του…λίγες μέρες αργότερα κάνει την πρώτη αποτυχημένη απόπειρα καταπίνοντας ένα κουτί με βαρβιτουρικά…Το 1983 αυτοκτονεί και ο επί 9 ετών σύντροφός της Richard Chanfray τρία χρόνια μετά τον χωρισμό τους…
Η Dalida μεγαλώνει και παρότι ο χρόνος είναι καλός μαζί της, τα χρόνια τη βαραίνουν ψυχολογικά, κάτι που και οι ίδιοι θαυμαστές της το καταλαβαίνουν και προσπαθούν να τη βοηθήσουν,συνειδητοποιεί πως όσο γιγάντωνε την Dalida τόσο υποσκίαζε την Yolanda η οποία τώρα ζητά εξηγήσεις…απαντήσεις όμως δεν υπάρχουν, είναι μόνη χωρίς σύντροφο και χωρίς παιδιά…Το όνειρο του νέου γάμου αρχίζει και φαίνεται πολύ μακρινό…
3 Μαΐου 1987 η ντίβα αποφασίζει να κλείσει την αυλαία, λίγους μήνες πριν είχε ρηματοποιήσει σε ζωντανή συναυλία στο έκπληκτο κοινό της την επιθυμία της να πεθάνει. Τη βρίσκουν νεκρή στο σπίτι της στη Μονμάρτη ένα σπίτι που πολλοί είχαν πει ότι μοιάζει στο κάστρο της ωραίας κοιμωμένης. Αιτία θανάτου η υπερβολική δόση βαρβιτουρικών, δίπλα στο κορμί της ένα σημείωμα με μία και μοναδική φράση “Η ζωή είχε γίνει αβάσταχτη…συγγνώμη”…
Η κυρία Bambino τα κατάφερε τελικά, επηρεάστηκε τόσο πολύ από τους αυτοκτονικούς γύρω της που δε μπόρεσε να ξεφύγει ούτε και η ίδια (στο διάστημα αυτό είχε αυτοκτονήσει και ο πρώτος και μοναδικός της άντρας Morisse)…
Το 1988 η Le Monde κάνει γκάλοπ για τις προσωπικότητες που επηρέασαν περισσότερο τους Γάλλους και η Dalida τερματίζει δεύτερη μετά τον de Gaulle.
Το 1997 η Μονμάρτη ονομάζει μία πλατεία της Place Dalida και το κέντρο της το κοσμεί με την προτομή της…
Στο σύνολο της καριέρας της η Dalida, ηχογράφησε 500 τραγούδια, 200 από τα οποία μεταγλωττίστηκαν στα ιταλικά και άλλα 200 μεταγλωττίστηκαν σε άλλες γλώσσες. Πούλησε πάνω από 170 εκατομμύρια δίσκους και αποτελεί ακόμη και σήμερα μια από της μεγαλύτερες ντίβες και cult φιγούρες που πέρασαν από τη δισκογραφία…
http://www.youtube.com/watch?v=kIlFFwKLnaM&feature=related
Salma Ya Salama
http://www.youtube.com/watch?v=RZp04HrrSJE
Gigi in Paradisco
http://www.youtube.com/watch?v=qY6a64zJztU
Soleil Soleil
http://www.youtube.com/watch?v=GFH555eaaCM
Mourir sur Scene
http://www.youtube.com/watch?v=3-y3s6MJsmM&feature=related
http://new.e-go.gr/music/article.asp?catid=7201&subid=2&pubid=564169
Τη θυμάμαι καλά στη δεκαετία του ’70. Το νεανικό της παρουσιαστικό και η ζωντάνια της δεν πρόδιδαν την ηλικία της
με τα «Τα παιδιά του Πειραιά»
Γνώρισα τη Δαλιδά όταν της πήρα συνέντευξη σαν δημοσιογράφος το 1970. Εμενε σ’ ένα διαμέρισμα στη rue d Orchampt στη Μονμάρτρη, όπου έζησε από το 1962 μέχρι το 1987», θα μας πει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Jacques Pessis, πoυ ανέλαβε και τη γενική επιμέλεια της έκθεσης για τη Δαλιδά που γίνεται αυτή τη στιγμή στο δημαρχείο του Παρισιού. Η Yolanda Gigliotti, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στο Κάιρο στις 17 Ιανουαρίου 1933 (από Ιταλό πατέρα που δούλευε ως πρώτο βιολί στην Οπερα του Καϊρου) και ήρθε στο Παρίσι όταν κέρδισε τον τίτλο της Μις Αιγύπτου το 1954.
Α Star Is Βorn
Μέχρι το 1956 θα καταφέρει να γνωρίσει την επιτυχία με ένα 45άρι, το «Βambino», το οποίο πουλάει πάνω 300 χιλιάδες αντίτυπα τις πρώτες εβδομάδες κυκλοφορίας του. Τρεις άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για τη γέννηση του καινούργιου αστεριού που ακούει στο όνομα Δαλιδά: ο Eddie Barclay, ιδιοκτήτης δισκογραφικής εταιρείας, ο Lucien Morisse, ένας από τους ιδρυτές του ραδιοφωνικού σταθμού Europe 1, και ο Bruno Coquatrix που αγόρασε τον παλιό κινηματογράφο Olympia στο Παρίσι. Η Dalida θα γνωρίσει τους τρεις μέντορές της όταν θα τραγουδήσει το «trangre au paradis» («Ξένη στον παράδεισο») σε μια τηλεοπτική εκπομπή που γυριζόταν στο Olympia. «Ο ένας ήταν το Olympia, ο άλλος πουλούσε δίσκους και ο τρίτος ήταν το ραδιόφωνο», θα μας πει ο Jacques Pessis. Ετσι το «Βambino» ακουγόταν πολλές φορές την ημέρα στο ραδιόφωνο και έμεινε στο γαλλικό τοπ 10 για 46 εβδομάδες. Η επιτυχία είχε έρθει για να μείνει. Η νεαρή σταρ αγοράζει μεζονέτα στην πιο αριστοκρατική συνοικία του Παρισιού, κοντά στον Αλέν Ντελόν. «Η Δαλιδά άρεσε σε όλους. Το πραγματικό ρίσκο για αυτήν ήταν όταν, το 1954, άφησε την Αίγυπτο μ ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για να δοκιμάσει την τύχη της στο Παρίσι. Από κει και πέρα, η επιτυχία ήταν θέμα χρόνου», μας λέει ο Jacques Pessis. Για μία από τις εμφανίσεις της στην Αθήνα μας μίλησε ο δημοσιογράφος της Βραδυνής Κώστας Νοταράς: «Είχε έρθει μ ένα φοβερό μπαλέτο στο Στάδιο, και είχε μεγάλη επιτυχία.». Την ίδια βραδιά στον «Φλοίσβο», ο κ. Νοταράς θα βρεθεί στην ίδια παρέα με τη Δαλιδά, η οποία θα τραγουδήσει και τραγούδια στα ελληνικά. «Χόρευε πολύ και είχε πολύ όμορφη κίνηση με τα χέρια. Νομίζω ότι η Μαρινέλλα την είχε μιμηθεί.»
Suicide Βlonde
Στα τέλη της δεκαετίας του 60, στο αποκορύφωμα της επιτυχίας της, εμφανίζεται η πρώτη σκιά: η αυτοκτονία του αγαπημένου της, του τραγουδιστή Luigi Tenco στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο. Το γεγονός αυτό την οδήγησε και την ίδια κάποιους μήνες αργότερα στην πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας. Κατά τον Jacques Pessis: «Είχε κάνει κατάχρηση αλκοόλ και ηρεμιστικών. Ηταν ερωτευμένη με τον Tenco. Είχαν σχέση για κάποιο διάστημα και είχε πάει στο Σαν Ρέμο για να τον ευχαριστήσει». Η απόπειρα αυτοκτονίας ανοίγει μια νέα φάση στην καριέρα της. Η μορφή της γίνεται πιο σοβαρή. Φοράει μακριά, λευκά φορέματα. Ο Τύπος την αποκαλεί «Αγία Δαλιδά». Ταυτόχρονα, σε καλλιτεχνικό επίπεδο, αρχίζει να εντάσσει στο ρεπερτόριό της συνθέτες όπως τον Jacques Brel, τον Charles Aznavour, τον Gilbert Becaud και τον Serge Lama. Απο το 1969, μυείται στη γιόγκα διαβάζει Freud και Young. Ενώ, πριν βγει πλέον στη σκηνή κάνει πάντα το σταυρό της.
Ιέρεια της ντίσκο
Η Δαλιδά εγκαινιάζει την «τρίτη καριέρα» της σαν βασίλισσα της ντίσκο. Βγάζει το «J attendrai version 75» που είναι η πρώτη ντίσκο επιτυχία στη Γαλλία. Εμφανίζεται αδυνατισμένη σε τηλεοπτικά σόου αμερικανικής έμπνευσης, στη Γαλλία και το εξωτερικό. Τραγουδάει το αιγυπτιακό χιτ «Salma Ya Salama» σε πέντε γλώσσες. Κάνει περιοδείες σε όλο τον κόσμο. Θα πάει από το παλάτι του σάχη στο Ιράν μέχρι το Carnegie Hall στη Νέα Υόρκη. Θα είναι η πρώτη γυναίκα που θα γεμίσει το Palais des Sports του Παρισιού, επί τρεις συναπτές εβδομάδες.
«Coming Soon» (?)
Ο αδερφός της Ορλάντο έχει κρατήσει όλα τα προσωπικά της αντικείμενα, τα οποία σύμφωνα με πολλούς θα μπορούσαν κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν σε μια κινηματογραφική της βιογραφία, όπως έγινε πρόσφατα και με την Εντίθ Πιαφ. Ο Jacques Pessis που έχει ασχοληθεί και με τις δύο τραγουδίστριες θα μας πει: «Και οι δύο είχαν μια δραματική πλευρά. Ομως η Εντίθ Πιαφ βρισκόταν στο βάθος του γκρεμού, ενώ η Δαλιδά δε γνώρισε τη μιζέρια. Η Πιαφ γεννήθηκε στο δρόμο, η Δαλιδά όχι.» Η Δαλιδά θα αυτοκτονήσει τις 3 Μαϊου 1987, λίγο πριν τις 7 το απόγευμα, στο διαμέρισμά της στη Μονμάρτρη. Ο Jacques Pessis θα μας πει: «Αγαπούσε το τραγούδι. Αλλά δεν είχε άλλη ζωή πέρα απ’ αυτό. Η ίδια έλεγε: το κοινό είναι ο άντρας μου και τα τραγούδια τα παιδιά μου.»
ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ «ΜΑΓΩΝ»
Πριν από 2011 χρόνια οι Τρεις Σοφοί προσέφεραν στον μικρό Χριστό σμύρνα, χρυσό και λιβάνι. Η αξία των δώρων αυτών μπορεί να φαντάζει σήμερα άνιση σε σχέση με τη σπουδαιότητα του παραλήπτη τους. Ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε ότι ο χρυσός πιθανότατα δεν ήταν αυτό που νομίζουμε, αλλά μια αρωματική ουσία σε χρυσαφένια απόχρωση…
Για τη σμύρνα και το λιβάνι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Μήπως όμως και ο «χρυσός» ήταν άρωμα;
Ο χρυσός είναι μια από τις παλαιότερες ουσίες που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος για θεραπευτικούς σκοπούς. Σήμερα Σουηδοί και αμερικανοί ερευνητές έφθασαν στην εξήγηση ότι ενέσεις με άλατα χρυσού επηρεάζουν θετικά το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Τα άλατα αυτά πιστεύουν ότι εμποδίζουν την έξοδο από τα ανοσοποιητικά κύτταρα μιας πρωτεΐνης που προκαλεί φλεγμονές στις αρθρώσεις. (Βέβαια υποστηρίζεται και η εκδοχή ότι με τη λέξη «χρυσό» εννοούσαν τότε μια αρωματική ουσία ανάλογη με τις άλλες δυο που όμως είχε το χρώμα του χρυσού, ενώ το λιβάνι ήταν λευκό και η σμύρνα κόκκινη.)
Για το λιβάνι, ένα είδος ρητίνης που ρέει όταν χαραχτεί ο φλοιός του Boswellia Carteri και από παλιά ήταν ένα ακριβό δώρο, πίστευαν ότι είχε απολυμαντικές ιδιότητες. Επίσης στην ινδική ιατρική πρακτική σύμφωνα με τους κανόνες της Ayurveda χρησιμοποιείται κατά της αρθρίτιδας και της χρόνιας βρογχίτιδας. Σήμερα γερμανοί ερευνητές ψάχνουν σε αυτό ένα υποκατάστατο της κορτιζόνης και το εξετάζουν σαν θεραπευτικό μέσο κατά της πολυαρθρίτιδας, της ελκώδους κολίτιδας και της χρόνιας φλεγμονής στο έντερο (νόσος του Crohn).
Η σμύρνα, που επίσης βγαίνει όπως το ρετσίνι από τον κορμό του Commifora Simplicifolia, χρησιμοποιήθηκε από τους Αιγυπτίους για το βαλσάμωμα των νεκρών, στην ανατολή του χριστιανισμού θεωρήθηκε αφροδισιακό, και μάλιστα τα νυφικά κρεβάτια τα αρωμάτιζαν με σμύρνα, τα κρασιά τα απολύμαιναν με αυτήν και σαν βάμμα χρησιμοποιήθηκε για στοματικές φλεγμονές, άφτρες, περιοδοντίτιδες, για την ψωρίαση και την αρθρίτιδα.
Για τα δώρα των «Μάγων» η άποψη της Sabine Kirk είναι ότι γενικά ακόμη δεν υπάρχει αρκετή έρευνα ώστε με ασφάλεια να χρησιμοποιηθούν για θεραπευτικούς σκοπούς αναγνωρίζει πάντως ότι υπάρχει η λεγόμενη «Goldtherapie», όπου χορηγείται από το στόμα ή ενδομυϊκά στην κατάλληλη μορφή για την αντιμετώπιση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, η σμύρνα με τη μορφή βάμματος δρα αποστειρωτικά στο δέρμα (για ακμή και άλλες μολύνσεις), εσωτερικά με τη μορφή χαπιών δρα κατά της βρογχίτιδας και των εντερικών φλεγμονών ενώ το λιβάνι δρα κατά των φλεγμονών του εντερικού σωλήνα.
Τα δικά μου δώρα, δύο δηλαδή από τα «χρυσάφια» της γλαρο-οικογένειάς μας, οι καλοί μάγοι τα έφεραν τη μια χρονιά παραμονή Χριστουγέννων και ακριβώς την επόμενη χρονιά στις 28 Δεκεμβρίου.
ΑΣΤΕΡΙΑ ΜΟΥ, ΝΑ ΜΑΣ ΖΗΣΕΤΕ!!!
Να έχετε την υγεία σας και για τα υπόλοιπα -όσο θα ζούμε-
θα είμαστε στο πλάϊ σας όποτε μας χρειάζεστε.
(Τον Δεκέμβριο του 2012 θα αφανιστούμε. Το πρόβλεψε η τρόικα; Την πρόλαβαν οι Μάγια…) Παρότι οι περισσότεροι από τους συμπολίτες μας πιστεύουν ότι η καταστροφή του κόσμου έρχεται με τρόικα, ορισμένοι θεωρούν ότι δεν μπορούμε μια χαρά μόνοι μας να καταστρέψουμε τον πλανήτη και πως το τέλος θα έρθει απ’ έξω και, μάλιστα, υπό μορφή απίστευτων αστρονομικών συμπτώσεων, που θα επιφέρουν τεράστιες καταστροφές. οι καταστροφολογίες προβλέψεις πάντα ήταν στη μόδα και πάντα διαψεύδονταν. αφού, εννοείται, είχαν ίσαμε τότε εξυπηρετήσει μια χαρά απατεώνες, αγύρτες, κερδοσκόπους και άλλα κλειστά επαγγέλματα. Η νέα πρόβλεψη μιλάει για το 2012. Ας κάτσουμε, λοιπόν, να το περιμένουμε. δεν χάθηκε, δα, κι ο κόσμος. Απολαύστε αυτή την Πρωτοχρονιά σαν να είναι η προτελευταία! Στις 21 ∆εκεµβρίου 2012, λένε όσοι µεταφράζουν µε τον δικό τους τρόπο το ηµερολόγιο των Μάγια, θα επέλθει το τέλος του κόσµου, το χάος. Ολα τα στοιχεία της φύσης θα συνωµοτήσουν για να εξαφανίσουν το ανθρώπινο είδος.
Μπορεί όμως και να μην είναι έτσι…
΄Οπως και να ‘χει… χαίρομαι που βρεθήκαμε μέσω του ιστοχώρου και μακάρι
-παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις των Μάγιας-
να συνεχίσουμε να βρισκόμαστε, να τα λέμε
και να πούμε αμέτρητες ακόμη
ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ!!!
Πρώτα απ’ όλα οφείλω από ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε κάθε φίλο/η ξεχωριστά, που σταθήκατε για ευχές στην προηγούμενή μου ανάρτηση. Μετράει πάρα πολύ για μένα , ο χρόνος που διαθέσατε για να νου χαρίσετε τόσα χαμόγελα.
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ!
«Πάμε σιγά -σιγά για Τι λες; Θα μας χαρίσεις από εκείνες τις ωραίες αναρτήσεις του μήνα;»
Τσι δέκα του Δεκεμπριού γλυκιά καναρινένια
δεν είχα έτοιμο τίποτε γιατί με τρώει η έγνοια
που χάθηκε του Ελληνισμού το ήθος και η τσίπα
και γίναμε οι ΄Ελληνες σε όλα είπα-ξείπα…
Λυπάμαι, τούτη ειδικότερα τη γιορτινή -της αγάπης υποτίθεται- περίοδο, για τον κόσμο που δε θα μπορέσει να χαρεί …λες και λείπει ο θεός….τις φετινές γιορτινές μέρες όπως και μέχρι πρότινος γνωρίζαμε και το χειρότερο… δεν μπορεί να ζεσταθεί, γιατί τα μεγάλα συμφέροντα έκριναν και αυτή την ανάγκη των ταπεινών ανθρώπων απαγορευτική
Πονάω για όσους πεινάνε ή και αναγκάζονται να καταφεύγουν στα συσσίτια και το ακόμη χειρότερο….στα σκουπίδια…
Ντρέπομαι για την κατάντια της πατρίδας μας.
Aυτός είναι φίλοι μου καλοί και ο λόγος που έχω «…χαθεί τελείως, μα τελείως…»
΄Ομως καναρινένια μου ομορφιά, για να μη σε αφήσω παραπονεμένη αλλά και να ξεφύγει λίγο το μυαλό μας από την κατάμαυρη πραγματικότητα, θα προτιμήσω να αφήσω ελεύθερο το νου να ξαπολυθεί στις καθαρές αλήθειες της Φύσης, με τα τόσα όμορφα που απλόχερα μας προσφέρει…
και το μήνα ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ.
«Ο χειμώνας χτυπάει για καλά την πόρτα μας. Στα βουνά, τα δάση είναι σιωπηλά και ακούγονται μόνο ελάχιστα κελαηδήματα απ’ τους Πύρρουλες και τους Σπίνους, που αντιλαλούν μελαγχολικά μέσα στο χιόνι που έχει σκεπάσει τα πάντα.
Οι Παπαδίτσες (Parus sp.) άφησαν κατά μέρος τις φιλονικίες τους για τα «περιουσιακά τους στοιχεία» και άρχισαν να φτιάχνουν «συμμορίες» από άτομα που ανήκουν σε διαφορετικά είδη, όπως Γαλαζοπαπαδίτσες, Μακρονούρηδες, Κλειδωνάδες, Καλόγερους, Τσοπανάκους και ετοιμάζονται για τις χειμωνιάτικες «επιδρομές» τους. Όσο πιο πολλά μάτια ψάχνουν για τροφή αυτή την εποχή τόσο το καλύτερο, γιατί σπανίζει. Εξάλλου οι εμπειρίες που έχει το κάθε είδος είναι προς όφελος όλων.
Πετούν ασταμάτητα χωρίς να κουράζονται, ψάχνοντας στους κορμούς και στα κλαδιά για έντομα και νύμφες. Ελαφρά σφυρίγματα και κελαηδήματα διατηρούν την επαφή και τη συνοχή της ομάδας. Όταν φτάσει το σούρουπο, ψάχνουν να βρουν για να κουρνιάσουν (roosting) σε καλά προφυλαγμένες γωνίες. Κάθονται το ένα κοντά στο άλλο, για να ζεσταίνονται στις κρύες νύχτες του Δεκέμβρη.
Ο Καρυδοθραύστης και η Κίσσα είναι δυο πουλιά που ανήκουν στα Κορακοειδή. Δεν αφήνουν το δάσος όπου μεγάλωσαν για να κατέβουν πιο χαμηλά τώρα που το χιόνι σκέπασε τα πάντα. Απ’ το καλοκαίρι μάζευαν και έκρυβαν τροφές «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν». Έτσι, τώρα στις δύσκολες στιγμές ξεθάβουν καρύδια, φουντούκια και άλλα καλούδια κάτω απ’ το παχύ στρώμα του χιονιού.
Σε αραιά διαστήματα, μέσα στους χαμηλούς θάμνους και στους φράχτες της πόλης ακούγονται τα τριλίσματα του Τρυποφράχτη,
Ο Κοκκινολαίμης, «τ’ αηδόνι του χειμώνα», με τις μελαγχολικές νότες του τραγουδιού του, προειδοποιεί τα’ άλλα άτομα του είδους του να προσέξουν καλά, γιατί όποιος καταπατήσει τη χειμωνιάτικη επικράτειά του θα έχει πολλά προβλήματα.
Τα Ψαρόνια πετούν χαμηλά πάνω απ’ την Αθήνα. Το βράδυ ψάχνουν με πολύ θόρυβο να βρουν να κουρνιάσουν πάνω στους ψηλούς Αΐλανθους τη πόλης. Ο φύλακας της ομάδας, «ο αλτρουιστής», θα καθίσει στην πιο ψηλή κορυφή του δένδρου και αν χρειαστεί θα δώσει το σήμα απομάκρυνσης με κίνδυνο της ζωής του.
Οι Λευκοσουσουράδες (Motacilla alba) τώρα το χειμώνα συνεταιρίζονται. Η υπεράσπιση της επικράτειάς τους αυτή την εποχή έχει μεγάλη τροφική σημασία.
Το Δεκέμβρη, οι υγροβιότοποι (λίμνες, βάλτοι, λιμνοθάλασσες) σφύζουν από ζωή. Είναι δεκάδες χιλιάδες οι Αγριόπαπιες που κατέβηκαν απ’ τα βόρεια για να ξεχειμωνιάσουν στους υγροβιότοπους. Η υποδοχή που τους έγινε όμως από τους κυνηγούς δεν ήταν απ’ τις πιο «εγκάρδιες».
Στις περιοχές όπου απαγορεύεται το κυνήγι, στα ήσυχα νερά καθρεφτίζονται με την όμορφη χρωματιστή «στολή» τους τα αρσενικά και τα σκούρα θηλυκά της Πρασινοκέφαλης, το Κιρκίρι, η Χουλιαρόπαπια.
Το Πόρτο-Λάγος ντύνεται με τα καινούργια χρώματα αυτή την εποχή. Τα γαλάζια νερά του βάφονται με βιολετί-ρόδινες πινελιές απ’ τα φτερά των Φοινικόπτερων. Με το σούρουπο, είναι θαυμάσιο θέαμα να βλέπεις αυτά τα πουλιά να πετούν στο ροδοκόκκινο ορίζοντα.
Στην Πίνδο, τα Ζαρκάδια έχουν σχεδόν ολοκληρώσει την αλλαγή της φορεσιάς τους, έχουν ντυθεί για καλά στα χειμωνιάτικα. Τα κέρατα των αρσενικών πέφτουν σα να είναι ξερά κλαδιά, μια και τέλειωσε η αποστολή που είχαν, μετά απ’ τις ερωτικές μάχες που έγιναν στο τέλος του καλοκαιριού.
Στη Λέσβο, στο τέλος του μήνα αρχίζουν τα πρώτα γεννητούρια οι Γαλιές (Sciurus anomalus). Γεννούν 2-3 μικρά, μέσα στις κοιλότητες των δένδρων (ελιές, πλατάνια) και στις ξερολιθιές. Περίμεναν το ευχάριστο γεγονός κι έτσι έκαναν το κουμάντο τους, αφού όλο το καλοκαίρι μάζευαν τροφή ακατάπαυστα, ειδικά γι’ αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Στη θάλασσα και πολύ κοντά στις ακτές, τα Καλαμάρια, πρόσφυγες απ’ τα βαθιά νερά, συγκεντρώνονται πάντα αυτή την εποχή. Διαλέγουν τα κρύα νερά της χειμωνιάτικης τρικυμισμένης θάλασσας για να ερωτευτούν. Έτσι αρχίζουν τρελά κυνηγητά και σφιχταγκαλιάσματα με τα πλοκάμια τους. «
΄Οσο για τα περί νηστείας ή σωστής διατροφής σύμφωνα με τον σοφιστή Ιεροφίλο,:
Χρη κράμβην μη εσθίειν, μήτε σκίμβρον. Εκ δε των κρεών, καθώς εν τω νοεμβρίω μηνί λέλεκται. Ομοίως και περί των ιχθύων και των λαχάνων και οπωρών, και περί οίνων, και οσπρίων, και πρασοζέματος.
Λουτρά η’· και χρίσματα ποιείν δια της αλόης και της σμύρνης. Φακήν δε μη εσθίειν όλως. Λαμβάνειν δε απόζεμα της τίλης μετρίως. Κάπαριν και κολυμβάδας ελαίας μη εσθίειν, αλλά μάλλον τας μαύρας οξομέλιτι και σίνηπι. Και σμήχεσθαι δι’ οίνου και νίτρου. Και αφροδισιάζειν.
Ψηφίζεται δε και το Έπταστρον, από ζ’ ημερών του μηνός.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ
και
ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!
(*) «τσι τρεις…» είναι σύμφωνα με το δημιουργό, όμως δική μου η παραποίηση της ημερομηνίας και ….για δικούς μου λόγους…
και διαλέγω και το δώρο μου…
«…πώς γίνεται κάθε χρόνο ο Οκτώβρης… φυλλορροεί από παντού…
τέλος πάντων…»
Είμαι και πάλι κοντά σας και είμαι καλά, που τα ξαναλέμε ύστερα από ένα 20ήμερο περίπου δοκιμασίας….
.
Κάθε φορά που κατεβάζει ο κυνηγός ένα πουλί
κάτι επαναλαμβάνεται στο χρόνο
Δεν είναι μόνο η ηχώ της τουφεκιάς
(το αίμα ράβει σαν κλωστή την ένδυση του αέρα),
μα και η πτώση της ζωής
που κάνει κύκλους.
Που κάνει κύκλους, κύκλους, κύκλους,
κύκλους, κύκλους,
τ’ άβατο ξετυλίγει τ’ ουρανού,
τυλίγοντας του εωθινού τα μετακόσμια ξόρκια.
Κάθε φορά που κατεβάζει ένα πουλί ο κυνηγός,
μες στον καθρέπτη του πρωινού
αποτραβιέται ο χρόνος.
Έξω αφήνει μόνο μια στιγμή
μετέωρη, σαν κόκκινο φτερό,
πάνω απ’ το σώμα.
Μια ολομόναχη στιγμή,
ν’ αντανακλά το θάνατο στο σώμα.
΄Ερμα φτερωτά….
Kαι κλείνω με την ευχή προς τους φίλους κυνηγούς…
Δε ζητώ να μου συγχωρήσετε τούτη μου την έκρηξη, όμως να θυμάστε πως των μικρών παιδιών η συνείδηση σημαδεύεται από εικόνες, που χαρακτηρίζουν τις λειτουργίες των μεγάλων.
Στην παιδική μου μνήμη λοιπόν, έχει …σκαλώσει η εικόνα του πατέρα μου, όταν γυρίζοντας μια φορά από το κυνήγι, είχε στο στήθος του απλωμένη ωσάν …τον εσταυρωμένο, μια άμοιρη κουκουβάγια, που η κακή της τύχη την οδήγησε στο δέντρο που εκείνος σημάδευε συκοφάγους.
Τελικά πρέπει κατά βάθος να είμαι πολύ «μαυρόψυχη»,
αφού τρελαίνομαι να βλέπω τέτοιες απείρου κάλλους σκηνές …
ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΜΕΡΑ!!!
«όσο υπάρχουν άνθρωποι»
Με αυτές ακριβώς τις ευαίσθητες λέξεις, που συμπτωματικά βρήκα σαν τίτλο ανάρτησης προ καιρού σtη φίλη Ανεμοδούρα, συνοδεύεται η ιστοσελίδα
Αλλάζουνε όμως τα πλάνα μας… και οι σημερινές αναζητήσεις έχουν παντελώς αλλάζει μορφή. ΄Αλλες έχουν γίνει επικερδείς για τους τρίτους, μέσω των τηλεοπτικών εκπομπών και άλλες, όπως οι διαδικτυακές, όπου καθένας ψάχνει το συγγενή, το φίλο ή τον παλιό συμμαθητή/συμφοιτητή του (βλέπε φατσοβιβλίο) και η μάνα… συμβαίνουν και αυτά… κουβεντιάζει με τα παιδιά της…
που γελάνε και πανηγυρίζουν την βλακεία τους πάνω από «πτώματα»
Τηρώντας δηλαδή, το απαραίτητο savoir vivre.
(συνεχίζεται)
 | side21 στη Η μπαλάντα του γάμου |
 | litsa tsiskaki στη Διαλέγεις και παίρνεις… |
 | αγκαθωτό κολοκυθάκι στη Tέτοιες ώρες… τέτοια… |
 | melita στη ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ «ΜΑΓΩΝ» |
 | vasilis στη ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ «ΜΑΓΩΝ» |
Γλαρένιες αγκαλιές 
