Φιλιά… και φιλιά…

Το γιορτάσαμε και φέτος το ΄Αγιο Πάσχα.
Αυτή τη Λαμπρή γιορτή όχι μόνο της Χριστιανοσύνης αλλά της Φύσης και της Αγάπης.
Για μια ακόμη χρονιά, δε μπορώ να πώ, την κάναμε ο καθείς μας τη φιλότιμη προσπάθειά του,
να χαμογελάσει στο γείτονα ή το συνάδελφο έστω για λίγες μέρες, βρε παιδί μου…
Και αφού «Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι… δώσαμε τα φιλιά της Αγάπης, υπό το φως των αναστάσιμων κεριών… ευτυχείς, ωραίοι και χαμογελαστοί, φέραμε στο Πασχαλινό τραπέζι το ΄Αγιον Φως…

…και δώσ’ του πάλι φιλιά όποτε το θυμόμασταν…

Αφού προσκυνήσαμε όλη τη Μεγαλοβδομάδα από εικόνες …άλλα φιλιά εκεί… μέχρι τις σούβλες στις εξοχές, στους κήπους, στις βεράντες και στις ταράτσες… εδώ να δεις πάθος που είχε το φιλί…

μετρήσαμε …και 42 νεκρούς,

οι οποίοι δεν …πρόκαμαν να θεαθούν του Αναστάσιμου μηνύματος, γιατί άφησαν την τελευταία τους πνοή στις «αμαρτωλές» ασφάλτους θύματα της ηλιθιότητας μερικών ή παίζοντας με βεγγαλικά και βαρελότα …

Πονάει η ψυχή μου σε κάθε μεγάλη έξοδο. Πόσα σπίτια έκλεισαν και τούτη τη φορά. Πόσα νοσοκομειακά κρεβάτια γέμισαν αίμα, πόνο και αναπηρίες…

Αναρωτιέμαι τώρα…
και ύστερα από την ανάρτηση του π. Αναστάσιου,
που ΑΞΙΖΕΙ και ΕΠΙΜΕΝΩ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ,
οι δικοί μας «εξαιρετικοί εγκέφαλοι» εκεί στα Υπουργεία δύσ κολο ήταν να εφαρμόσουν κάτι παρόμοιο και στην Ελλάδα;

΄Ετσι για το φιλί ΤΗΣ ΖΩΗΣ…
Σ’ αυτούς που συμμορφούμενοι θα εξακολουθήσουν να τη χαίρονται, αλλά και όσους ανεγκέφαλους (έστω και μετά θάνατον) φανούν χρήσιμοι σε κάποιον συνάνθρωπο,ούτως ώστε να έρχεται «... διά του σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω»...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!