Τις Καθαρές Δευτέρες λοιπόν, όπως έλεγα τις προάλλες, συναντιόμασταν οι εξ’ Αθηνών και εκ Ναυπλίου συγγενείς με το συγγενολόι του Καλαμακίου, οι οποίοι και μας φιλοξενούσαν.
Δεν ήταν όμως μόνο οι Αποκριές αλλά και άλλες αργίες που συνηθίζαμε αυτό το ταξίδι. Απαραίτητα όμως και πριν από την επιστροφή μας στην Αθήνα, περνούσαμε από τον ΄Αγιο Χαράλαμπο. ΄Ηταν ένα ξωκκλήσι στο ύψος των διοδίων του Ισθμού (πριν τη γέφυρα δεξιά στο βάθος), που η κεραμοσκεπή του ελάχιστα πλέον φαίνεται από την Εθνική Οδό, για να επισκεφτούμε το γέροντα Αγαθάγγελο που ασκήτευε εκεί και «…εκοιμήθη εις ηλικίαν 109 ετών».
Δεν ήταν όμως μόνο οι Αποκριές αλλά και άλλες αργίες που συνηθίζαμε αυτό το ταξίδι. Απαραίτητα όμως και πριν από την επιστροφή μας στην Αθήνα, περνούσαμε από τον ΄Αγιο Χαράλαμπο. ΄Ηταν ένα ξωκκλήσι στο ύψος των διοδίων του Ισθμού (πριν τη γέφυρα δεξιά στο βάθος), που η κεραμοσκεπή του ελάχιστα πλέον φαίνεται από την Εθνική Οδό, για να επισκεφτούμε το γέροντα Αγαθάγγελο που ασκήτευε εκεί και «…εκοιμήθη εις ηλικίαν 109 ετών».
΄Ελεγαν πως είχε κάποιο χάρισμα που λόγω της μικρής μου ηλικίας δεν έδωσα τότε σημασία ή δεν κατάλαβα. ΄Οταν η μαμά μου ΄»έφυγε» στα πράγματά της βρήκα ένα κιτρινισμένο από το χρόνο και πρόχειρα -μάλλον βιαστικά- αποκολλημένο στέλεχος παλιάς εφημερίδας.
Πράος και ευγενικός, λεπτή και αέρινη φιγούρα, καθαρά ασκητική μορφή, απομεινάρι θαρρείς βιβλικών μορφών, μας έδινε την ευλογία του σε κάθε μας επίσκεψη.
Και αναρωτιέμαι τώρα… 18 Μαρτίου… αλλά ποίου «ενεστώτος έτους» , αφού κάποιο χέρι εκτός από την ημερομηνία του φύλλου είχε ψαλιδίσει ακόμη και τα ελάχιστα παρατεθέντα από τη ζωή και τη δράση του αοιδίμου γέροντος.
Εις μνημόσυνον, η σημερινή αναρτηση, π. Αγαθαγγέλου Μπλάτσου
Η σκέψη όλων μας, που άφωνοι και ανήμποροι παρακολουθούμε τις εφιαλτικές εξελίξεις, κοντά στα δισεκατομμύρια των συνανθρώπων μας στην ΄Απω Ανατολή που δυστυχώς γίνονται μάρτυρες των χειρότερων σεναρίων επιστημονικής φαντασίας.
Advertisements
