΄Οσο υπάρχουν άνθρωποι… (α΄μέρος)

«όσο υπάρχουν άνθρωποι»

Με αυτές ακριβώς τις  ευαίσθητες λέξεις, που συμπτωματικά βρήκα σαν τίτλο ανάρτησης προ καιρού σtη φίλη Ανεμοδούρα,  συνοδεύεται η ιστοσελίδα

του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.

 

Ακόμη θυμάμαι όταν μικρή βρισκόμουν  καθισμένη κατάχαμα μπροστά στο χαμηλό τραπεζάκι με το κέντημα της μαμάς, που επάνω του βρισκόταν το παλιό ραδιόφωνο και άκουγα τη ραδιοφωνική εκπομπή με τις αναζητήσεις μέσω ερτζιανών.

«Η Αγγελική Μ. αναζητά τους γονείς της …»

«Ο Περικλής Κ. αναζητά την αδελφή του…»
«Ο θωμάς Π. αναζητά τους συγγενείς του…»

Με αυτές τις χαρακτηριστικές  πλην πονεμένες  λέξεις,   ξεκινούσε η κάθε αναζήτηση.

 

 

Αλλάζουνε όμως τα πλάνα μας… και οι σημερινές αναζητήσεις έχουν παντελώς αλλάζει μορφή. ΄Αλλες έχουν γίνει επικερδείς  για  τους τρίτους,  μέσω των  τηλεοπτικών εκπομπών  και άλλες, όπως οι διαδικτυακές, όπου καθένας ψάχνει το συγγενή, το φίλο ή τον παλιό συμμαθητή/συμφοιτητή  του (βλέπε φατσοβιβλίο)  και η μάνα… συμβαίνουν και αυτά… κουβεντιάζει με  τα παιδιά της…

 

Πέφτω  που λες, τυχαία στις διάφορες και μέσω Google αναζητήσεις, που οδήγησαν κάποιους μέχρι και το μπλογκ μου. Δεν ξέρω, αλλά προσωπικά το βρίσκω μεγάλη μου τιμή να σταθεί κάποιος έστω και για λίγο στην e-πόρτα μου.

 

«τρυγονι – φωνη – βιντεο» έγραφε η τρίτη από αυτές τις αναζητήσεις και που έτσι οδήγησε τον ενδιαφερόμενο ανάμεσα σε πολλές άλλες ιστοσελίδες και σε μια παλαιότερή μου ανάρτηση.

 

Καλά που έχουμε το Γκούγκλη που μας τα βρίσκει όλα.

 

Δεν πάω κι εγώ σκέφτηκα να ακούσω τη φωνή του πτηνού αλλά και  να δω και πώς είναι;….

 

 

Να πας κι’εσύ φίλε μου, να δεις… και σε παρακαλώ να ΤΟ αντέξεις να παρακολουθήσεις και τα βιντεάκια (δεξιά) με τους «έξυπνους»

 

 που γελάνε και πανηγυρίζουν την βλακεία τους πάνω από «πτώματα»

 

 

 

 

 

Στεριανή μου Ζάλη  κι’ εμένα πουλιά είναι οι δικοί μου φίλοι…

Σε αντιγράφω και ξέρω πως όχι δεν θα πεις…

«Κυνηγός: Ο οικογενειάρχης που φορά καθαρή στολή, έχει, νέας τεχνολογίας όπλο, τετρακίνητο καλογυαλισμένο όχημα και φιλάει πάντα τα παιδιά του πριν ξεκινήσει για το νόμιμο χόμπι του. (Ο καλός)

 

Λαθροθήρας: Δεν έχει οικογένεια, ούτε καλή δουλειά, φορά βρώμικο τζιν, έχει ακόμη το παλιό όπλο του παππού του και οδηγεί ένα λασπωμένο φορτηγάκι. (Ο κακός)

 

Συμπέρασμα:

 

Για το επίσημο κράτος, χρόνια τώρα, σημασία δεν έχει αν σκοτώνονται πουλιά ή αν κοντεύουν να εξαφανιστούν σπάνια είδη ζώων, πράγμα για το όποιο φέρουν την ίδια ευθύνη και οι κυνηγοί και οι λαθροθήρες και οι εκάστοτε ψηφοθήρες πολιτικάντηδες. Σημασία έχει, αυτό να γίνεται με τους κανόνες που έχει θεσπίσει η πολιτεία.

 

Οι κυνηγοί πάλι από την πλευρά τους, τα έχουν με τους λαθροθήρες γιατί, σε αντίθεση μ’ εκείνους, δεν σέβονται το θήραμα. Όπως είναι κατανοητό αγαπητή τσίχλα, δεν μας ενδιαφέρει η ζωή σου αλλά ο τρόπος με τον οποίο θα σου την στερήσουμε.

 Τηρώντας δηλαδή, το απαραίτητο savoir vivre.

 

Δε συνηθίζω να δίνω συμβουλές αλλά θα κάνω μια εξαίρεση, για κυνηγούς και λαθροθήρες. Αν σας αρέσει τόσο πολύ το παιχνίδι με τα όπλα, υπάρχουν και τα σκοπευτήρια. Πηγαίνετε εκεί και σκοτώστε όσο ελεύθερο χρόνο θέλετε. Σταματήστε να ψάχνετε τον χαμένο ανδρισμό σας, σημαδεύοντας ανυπεράσπιστα πουλιά και ζώα. Πιστέψτε με, το ακριβώς αντίθετο αποδεικνύουν οι πράξεις σας.»

 

(συνεχίζεται)

 

Advertisements