Α στο καλό σου με βούρκωσες πάλι.. κάτι θα ξέρουμε όσοι αναφερθήκαμε σε σένα ε; Γλαρένια, απο καιρό είχατε ανακαλύψει οτι όλα είναι μία αγκαλιά αλλά οτι όλος ο κόσμος μία αγκαλιά έγινε, έτυχε σε μένα ο κλήρος να το φωνάξω.. 🙂 3 χρόνια ε; κι ακόμη τόσα κι άλλα τόσα και όσα εσύ επιθυμείς να είναι 🙂 ασπασμοί στον άσπαστο 🙂
Καλημέρα! Πολύ μου άρεσε αυτό το αφιέρωματάκι!!! Είναι γλυκός ο κόσμος εδώ μέσα και ας τον λένε απρόσωπο.. Απρόσωπος είναι σε άλλα θέματα.. Να τα εκατοστήσεις τα χρόνια σου εδώ!! Και να είμαστε καλά! 🙂
απίστευτο! πώς περνάει ο καιρός ε; τρία ολόκληρα χρόνια; και είναι σαν χθες μόλις. τι να πούμε γλαρένια μου για σένα; που πάντα με ψυχή ανθισμένη και καρδιά γλυκιά και αληθινή μας έχεις μοιράσει τόσα μα τόσα. ίσως περισσότερα από ότι φαντάζεσαι. να είσαι πάντα καλά! χιλιόχρονη! στα επόμενα πολλά χρόνια ακόμα. με αλήθεια συναισθημάτων. με όλα αυτά τα μαγικά τα αληθινά. ολόψυχα ευχαριστώ που συναντηθήκανε οι δρόμοι μας. ολόψυχα ευχαριστώ για όλα αυτά. με όλα αυτά. σε όλα αυτά. φιλιά σου πολλά. και χρόνια καλά πολλά δικτυακά και όχι μόνο. φιλιά!
Επειδή η αγάπη επιστρέφει πάντα εκεί απο όπου ξεκίνησε, εισπράτεις αυτό που δίνεις. Α Γ Α Π Η !! Εμείς σ΄ευχαριστούμε που είσαι εδώ. Να έχεις μια ομορφη μέρα .
Να εισαι παντα καλα γλυκια μου συνονοματη.Να παιρνεις στη ζωη σου παντα χαρες εντος και εκτος διαδικτυου και να μας χαριζεις την αγκαλια σου.Εγω σ’ευχαριστω για την αναφορα που εκανες σ’εμενα την ημερα της γιορτης μας. Σε διαβασα απο μακρια και συγκινηθηκα. Φιλια πολλα.
Γλαρενια μου γλυκια! Και μετα λενε πως το ιντερνετ απομακρυνει τους ανθρωπους! ας ρωτησουν κι εμας για το μοιρασμα και το νοιαξιμο που εχουμε νιωσει! Να εισαι καλα! Εγω σε ευχαριστω για την αγκαλια σου τη Γλαρενια που μας σκεπαζει προστατευτικα σαν φτερουγα, για τις υπεροχες πεταλουδες, για τα ομορφα λογια, για τις ζεστες αναρτησεις! Χρονια Πολλα στο μπλογκ και σε σενα πολλα και καλα!!!!
Πολλές γλαρένιες αγκαλιές να σκορπάς πάντα. Πόσο περίμενα μια επίσκεψή σου, με μια αγκαλιά, όταν σε ανακάλυψα, δεν λέγεται. και ήρθες και έμεινες. εγώ ευχαριστώ πολυ. υ.γ. οι τρελλοί σπίτια τους ! ζουζουνοφιλιά
Και αυτός είναι ο πιο σημαντικός λόγος που υπάρχουμε εδώ μέσα και η αγάπη αυτή δεν έχει κανένα συμφέρον να εκφραστεί πέρα από την αγνότητα των συναισθημάτων!! Μπράβο γλαρένια μου Φιλιά πολλά
Αν είναι κάτι που έχω ξεχωρίσει στο blog σου, αυτό είναι το άρωμα του. Κάθε φορά που μαγειρεύεις καινούργια ανάρτηση, μοσχοβολά η γειτονιά αγάπη. Χρόνια πολλά στο blog.
Να υπάρχει πάντα αυτός ο ιστοχώρος Γλαρένια για να μας δροσίζει με την αύρα του Αναπλιού και το ρομαντισμό.Πέρασα να σε χαιρετίσω και ξαναπερπάτησα στην Αρβανιτιά, στην παλιά πόλη, αντίκρισα το Μπούρτζι, στάθηκα και ψηλάφισα χάντρες κεχριμπαρένιες κομπολογιού…ένιωσα μυρωδιές, έζησα πάλι αγκαλιές… Σε ευχαριστώ!θα ξαναπεράσω!
Μαζί με τις ευχές μου … Μια τεράστια θαλασσινή αγκαλιά … απ’ την άκρη του Αιγαίου σε Σένα και σ’ όλους τους γλάρους σου !!! Ευτυχής με τη γνωριμία σου και πάμπλουτος με τη φιλία σου !!!
αχ Γλαρένια μου, δίπλα-δίπλα πορευόμαστε, μαθαινουμε, χαμογελαμε και δακρύζουμε μαζί! αυτα τα τρια χρονια που πέρασαν, πολύ χαρούμενη είμαι που δίπλα διπλα βρισκόμασταν και εξακολουθούμε να βρισκόμαστε. μη κοιτάς που σχόλια δεν εχω πια, εγώ, πάντα σε διαβάζω. σε φιλώ πολύ και σ’ ευχαριστώ που πάντα δίπλα μας είσαι..
Τρία χρόνια! Να γίνουν πολλά, πάρα πολλά εύχομαι και να εισπράτεις πάντα αγάπη και μια αγκαλιά ζεστή από όλους.. πόσο έχουμε ανάγκη αυτή την αγκαλιά γλαρένια μου, γι αυτό κολλάμε και το τόλμημα γίνεται πάθος. Καλά να είσαι!!!
Αλίμονο αν δεν το άξιζες εσύ, Γλαρένια μας!!! Τα ευγενικά σου αισθήματα, η ευαισθησία, η απίστευτη τρυφερότητα και η ομορφιά είναι έκδηλα!!! Ο πλούσιος εσωτερικός σου κόσμος ξεδιπλώνεται κι αποτυπώνεται, κάθε λίγο, στις αναρτήσεις σου, εδώ στο τρίχρονο μπλογκ σου! Εμείς σ’ ευχαριστούμε που υπάρχεις!!! Να τα εκατοστίσεις!!!
Ναι, με εκφράζει και εμένα ετούτο το ξέσπασμα της θετικής σου διάθεσης. Η ενασχόληση με τον χώρο μας πλουτίζει κατά πολύ εσωτερικά αν γνωρίζουμε να κρατήσουμε μέσα μας όλα τα θετικά που προσφέρει και ο εποικοδομητικός χαρακτήρας είναι υψηλού βαθμού. Οι ευχάριστες εκπλήξεις πολλές καθώς ανακαλύπτουμε πλούσιους κόσμους και πως γινόμαστε κατανοητοί ευρύτερα. Μα μη ξεχνάς πως ό,τι έδωσες πήρες, ο χώρος είναι δίκαιος. Πάμε για άλλη μιά τριετία 🙂 Ντού από παντού!! 🙂 Καλό βράδυ.
ΑΞΙΖΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΦΙΕΡΩΣΗ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ,ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ.ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΛΕΙΠΟΥΝ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ.ΜΕΙΝΕ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ. ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΣΟΥ!!!!
Ουτε εγω.. σου εκανα! Οχι γιατι δεν σ αγαπω( αυτο φαιενεται αποτο ποσο σε διαβάζω) αλλα γιατι δεν εχω κανει σε κανεναν! Να εισαι καλα και να μας γεμιζεις ομορφιες και γλαρενιες αγγαλιες! Φιλια !
τρίτη χρονιά επιτυχίας;;;;; μπράβο βρε αγλαρόφοβη!χαράς το κουράγιο σου! ο θεός να μου κόβει ποστ και να σου δίνει σχόλια για όσο αντέχεις ακόμη!λολ! από τις πιο ζεστές και γλυκές υπάρξεις που διαβάζω εγώ με πηγαία καλοσύνη ψυχής! φιλιά πολλά! (και ξαναλέω, χάκερ θα βγεις απο εδώ μέσα, χάκερ!)
Το blog σου ήταν παράδειγμα προς μίμηση για μένα κι ήταν από τα πρώτα που ‘χα στ’ αγαπημένα! Εύχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ακόμα να «πετάς» και στη γλαρένια σου αγκαλιά όλους να μας κρατάς! 🙂
Τι γλυκά γενέθλια!Ολόκληρη κατάθεση ψυχής 3χρονών εδώ μέσα! Εύχομαι αυτή η αγκαλιά να μείνει πάντοτε ανοιχτή και να δέχεται όλους όσους την έχουν ανάγκη.Για πολλά-πολλά χρόνια να συνεχίσεις να σκορπάς χαμόγελα και ελπίδα εκεί που χρειάζεται. Να’σαι καλά γλαρένια μου! Φιλιά θαλασσινά!
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΙΜΑΙ ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΠΕΡΝΑΩ.ΕΓΡΑΨΑ ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΣΟΥ.ΧΕ ΧΕ!!!ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.:) 🙂
Γλαρένια μου γλυκιά και καλή, είναι από τις λίγες φορές που διαβάζω κάτι και με κάνει να μετανιώνω που έκλεισα τα blogs ή που όλο αλλάζω λημέρια, ή που είμαι περίεργος, όπως θές πέσ’το. Κι εσύ, δε με ξέχασες, με έβαλες εκεί και ας ήξερες πως πατώντας δε θα βρεθεί κάτι 😦 Σε μια μεγάλη καρδιά σαν τη δική σου υποκλίνομαι. Μακάρι να έχεις πάντα αγάπη και υγεία να χαίρεσαι όλους όσους αγαπάς Έκτορας/zamanftou
Χρόνια Πολλά Γλαρένια… Αν και είμαι καινούργια στον χώρο, θέλω να σου πώ να συνεχίσεις να γράφεις και να κλείσεις πολλά πολλά ακόμη χρόνια με αυτό το blog. Να είσαι καλά. Καλό σου βράδυ.
Γλαρένια, Άσπαστος, πηγανοέρχομαι σ’ αυτά τα blogs και ως «νέα» στον χώρο, έχω μπερδευτεί… Τελικά τι σημασία έχει…όταν γιορτάζεις τρία χρόνια…νάσαι καλά και πάντα ζεστή η αγκαλιά σου! ΑΦ!
που είστε πάντα κοντά μου, στα εύκολα και στα δύσκολα,
εξακολουθείτε να με ανταμείβετε πλουσιοπάροχα…
και να μου χαρίζετε:
Ανεκτίμητα χαμόγελα όταν ακόμη και ύστερα από καιρό ή καθυστερημένα σας ΞΑΝΑδιαβάζω.
Λόγια συμπαράστασης στην ανάγκη, τις δυσκολίες αλλά και όσα από κοινού μας προβληματίζουν, στη δύσκολη περίοδο που καλούμαστε να συμπορευτούμε ως πολίτες τούτης της χώρας.
Την αγάπη και τις ευχές σας στα χαρούμενα.
Ξέρω… είμαι σίγουρη… με πολλές ευχές και πάλι φέτος.
Υγεία, γέλιο και χαρά στης στράτας σας το χάρτη!!!
«2011
ευχές από καρδιάς
στέλνω για το ξεκίνημα
της νέας σου χρονιάς.
Να φέρει όσα ονειρευτείς
και όσα επιθυμήσεις και όλα όσα λαχταράς πάρα πολύ
να ζήσεις!!!»
Όμως δεν επρόκειτο μόνο για τη χαρά των παιδιών αλλά και των γονιών, που καμάρωναν τα βλαστάρια τους μέσα στον εορταστικό πανζουρλισμό.
Οι κυλιόμενες σκάλες ανεβοκατέβαζαν ασταμάτητα λαίμαργα ματάκια,
συνωμοτικά χαμογελάκια και λαμπερά προσωπάκια.
΄Ελαμπαν οι παιδικές ψυχούλες από την προσμονή του εορταστικού πανoράματος και των γονιώναπό ευχαρίστηση.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μπορεί έτσι να το έβλεπα εγώ. ΄Oμως κοντά στα μικρά μου ξαναγινόμουν η τετράχρονη παιδούλα που ποτέ δεν ξεχνά κάποιον αγιο-Βασίλη, που τέτοιες μέρες καλή ώρα …; τω καιρώ εκείνω …; αναπαυόταν στο κρεββάτι του σε μια βιτρίνα (κοντά στου Στρογγυλού) στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Δίπλα του μια κουνιστή πολυθρόνα όπου βρίσκονταν απλωμένη επάνω της η κόκκινη φορεσιά του και κάτω στο δάπεδο οι μαύρες του μπότες.
Τέτοιες μέρες δε γινόταν να μη νοσταλγήσω τις εποχές που με τραβολογούσαν τα δύο αρχικά, τρία αργότερα και φτάσαμε αισίως …;στα πέντε, με ένα στόμα μια φωνή «Μαμά, πότε θα πάμε στο Mινιόν για τα δώρα μας» …;
Κι’ εγώ βαράτε με κι’ ας κλαίω ήμουνα. Πολύ πριν από τα μικρά μου προετοίμαζα τη γλαρο-επιδρομή στο ιστορικό πολυκατάστημα. Tις λίστες για να καταθέσουμε στα ταμεία του τα χρηματικά δώρα από τον παππού και τη γιαγιά τους και να…παραλάβουμε Playmobil ( κάστρα, φρούρια και σπίτια)
Και μεταξύ μας, τα playmobil άρεσαν πολύ και σε μένα…
Μαζί τους στο πάτωμα κι εγώ να συναρμολογούμε κομμάτια…τι να λέμε τώρα…
τηλεκατευθυνόμενα, ράγες, βαγόνια, μηχανές και …σιδηροδρομικούς σταθμούς,
τη Bibibo με τη προίκα της και τον …;αγαπητικό της John-John…
΄Αλλοτε …θέλαμε και από μια Barbie κάθε φορά με το νοικοκυριό της…
Λιώνανε τα πόδια μου να τρέχουμε από όροφο σε όροφο, αν και το ζητούμενό τους ήταν ο όροφος με τα παιχνίδια και τον ευτραφή «άγιο», που στην αγκαλιά του απαθανατίζονταν χαρούμενα και παραμυθένια στιγμιότυπα.
Και ύστερα στον τελευταίο όροφο για φαγητό και λουκουμάδες. Από ένα δίσκο το καθένα τους και ανασηκώνοντας τα ποδαράκια τους στις μύτες των παπουτσιών τους, διάλεγαν με λαιμαργία…θαρρείς και τα είχα νηστικά… διάφορες λιχουδιές.
Αυτά συνέβαιναν τέτοιες μέρες στο λαμπερό και πολύχρωμο εορταστικό ΜΙΝΙΟΝ.
1) Καθιέρωσε τις ετήσιες εκπτώσεις.
2) Κατάργησε τα παζάρια, που ίσχυαν μέχρι τότε, και όρισε συγκεκριμένες τιμές.
3) Έβαλε στα κτίριά του κυλιόμενες σκάλες.
4) Καθιέρωσε τη λίστα αγορών και τη λίστα γάμου.
5) Λειτούργησε εστιατόριο καφετέρια-μπαρ.
6) Καθιέρωσε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις στους χώρους του.
Με αφορμή λοιπόν τούτες τις αναμνήσεις, που με έζωσαν χρονιάρες μέρες, αναζήτησα στο Γκούγκλη πληροφορίες για το Μινιόν και μαθαίνω πως σύντομα ανακαινίζεται και θα επαναλειτουργήσει.
Η χριστουγεννιάτικη κάρτα έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της στην Αγγλία. Η πρώτη χριστουγεννιάτικη κάρτα σχεδιάστηκε το 1843 στο Torquay , μια μικρή πόλη στη νοτιοδυτική κομητεία του Ντέβον. Ο πολυάσχολος Sir Henry Cole που εργαζόταν σε δημόσια υπηρεσία, προβλέποντας ότι δεν θα είχε χρόνο να ευχηθεί αυτοπροσώπως σε συγγενείς και φίλους, ζήτησε από τον καλλιτέχνη John Callcott Horsley, ζωγράφο και μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας, να του σχεδιάσει μια κάρτα με ένα συγκεκριμένο μήνυμα, προκειμένου να στείλει τις ευχές του στα αγαπημένα του πρόσωπα. Με αυτό τον τρόπο γεννήθηκε η πρώτη χριστουγεννιάτικη κάρτα. Λιθογραφήθηκε και ζωγραφίστηκε σε χοντρό χαρτόνι, 5 1/8 επί 3 1/4 ίντσες, σε σκούρα σέπια και ζωγραφίστηκε με το χέρι.
Το κέντρο της κάρτας έδειχνε ένα οικογενειακό πάρτι σε εξέλιξη, κάτω από το οποίο υπήρχε το μήνυμα – «A Merry Christmas and a Happy New Year To You».
Στη μία πλευρά υπάρχει μία σκηνή που ταΐζουν κάποιον πεινασμένο και στην άλλη μία σκηνή που ντύνουν τους φτωχούς.
Είχε, όμως, τόσο μεγάλη επιτυχία, που 1.000 κάρτες τυπώθηκαν εκείνη τη χρονιά και έτσι ξεκίνησε η εμπορική παραγωγή ευχετήριων καρτών.
Η καθεμιά κάρτα κόστιζε ένα σελίνι. Σήμερα οι πρώτες αυτές κάρτες είναι πολύ σπάνιες. Το Δεκέμβριο του 2005 μία τέτοια κάρτα πουλήθηκε αντί του ποσού των 8.500 λιρών Αγγλίας.
Δυσμενή σχόλια…
Η πρώτη χριστουγεννιάτικη κάρτα σχολιάστηκε δυσμενώς από τους Άγγλους Πουριτανούς και από διάφορες οργανώσεις αντιαλκοολικών. Η εικόνα μιας οικογένειας, που υψώνει ένα ποτήρι κρασί για να γιορτάσει τα Χριστούγεννα, τους σόκαρε.
Η γενική εντύπωση, όμως, ήταν θετική και η κάρτα είχε επιτυχία.
Έτσι γεννήθηκε ένας τελείως καινούριος κλάδος στη βιομηχανία αλλά και ένα νέο έθιμο, που σύντομα πέρασε τον Ατλαντικό και έφτασε στις Η.Π.Α.
Από την Ευρώπη στο νέο κόσμο
Στη δεκαετία 1840-1850 οι κάρτες τυπώνονταν στην Ευρώπη και εισάγονταν στην Αμερική. Στα 1850, ο λιθογράφος R.H.Pease, ιδιοκτήτης και ενός καταστήματος ρούχων στο Albany της Νέας Υόρκης, τύπωσε την πρώτη χριστουγεννιάτικη κάρτα στις Η.Π.Α., στην οποία έγραψε το μήνυμα «Χριστουγεννιάτικες ευχές από το μεγάλο κατάστημα του Pease, το ναό της μόδας».
Η κάρτα παρουσιάζει μία οικογένεια να ανοίγει τα δώρα της γύρω από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Σήμερα υπάρχει ένα μοναδικό αντίτυπο της κάρτας αυτής.
Το εικονογραφημένο ταχυδρομικό δελτάριο (καρτ-ποστάλ) εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και αντικατέστησε γρήγορα τις παλαιότερες χριστουγεννιάτικες κάρτες, που συνοδεύονταν πάντα από το δικό τους φάκελο.
Από τότε έως σήμερα, η εμφάνιση της χριστουγεννιάτικης κάρτας άλλαξε πολλές φορές.
Στη δεκαετία του 1920 ο φάκελος επανήλθε στη μόδα, στα 1960 εμφανίστηκε η χριστουγεννιάτικη «studio card» με χαρακτηριστικό αδρό σχέδιο και κείμενο πολλές φορές δηκτικό, ενώ κατά τη δεκαετία του 1970 το κοινό προτίμησε κάρτες πιο καλλιτεχνικές, που συχνά περιλάμβαναν μακρά ποιήματα.
«Η γλώσσα του Παπαδιαμάντη είναι, κατά τον Άγρα, “η τελευταία άνθηση της καθαρεύουσας στα ελληνικά γράμματα”. Θησαυρισμένη από “απανωτά στρώματα παιδείας” (κατά τον Ελύτη) —τον Όμηρο και τους αρχαίους συγγραφείς, τα Ιερά Γράμματα, τους Πατέρες και τους υμνογράφους της Εκκλησίας, το δημοτικό τραγούδι— και δοκιμασμένη στη μετάφραση Ευρωπαίων κλασικών, του δίνει τη δυνατότητα να ακριβολογεί και να κυριολεκτεί, γιατί πολύ απεχθανόταν “χυδαίαν ακυριολεξίαν γυναίων τινών του αθηναϊκού όχλου”. Ο λεξιλογικός του πλούτος του επιτρέπει να επιλέγει κάθε φορά την καταλληλότερη λέξη. […] Την ακριβολογία του επίσης εξυπηρετεί, και μαζί μ’ αυτήν και την αληθοφάνεια και την πειστικότητα των ιστοριών του, και η βαθιά γνώση του φυσικού λαϊκού προφορικού λόγου, όπως φανερώνεται στην αποτύπωση των διαλόγων, τη σχεδόν φωνογραφική, με τον επιτονισμό, τις παύσεις και τους δισταγμούς τους […], στην υιοθέτηση της “οικείας φράσης” των αφηγητών […], στη χρήση σκιαθίτικων ιδιωματισμών […], στη φυσική, τέλος, ενσωμάτωση της ιδιολέκτου της εργασίας».
(Πολίτου-Μαρμαρινού Ελ., 1997, «Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης», Η παλαιότερη πεζογραφία μας. Από τις αρχές ως τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, Αθήνα: Σοκόλης, τόμος ΣΤ΄, σελ. 135-136)
Πολύ μου αρέσουν οι χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες. Χρώματα, στολίδια, λαμπιόνια μέσα κι’ εξω σε όλο το σπίτι
και στην κουζίνα ο …πυρετός του φούρνου και των ταψιών.
Κανέλες και γαρύφαλλα, βανίλιες, μαστίχες και ανθόνερα.
Μόνο το τζάκι δε συμμετείχε μέχρι προχθές σε όλον αυτό τον πανζουρλισμό λόγω της καλοκαιρίας, αλλά για από ‘δω και πέρα θα καίει …αναδρομικώς.
Mεταξύ μας… δεν με ενθουσιάζει καθόλου η ιδέα πως θα
γιορτάζαμε θαρρείς και είμαστε στο Cape Town.
Εξακολουθώ, που λες, να επιμένω ελληνικά, όσον αφορά τις καιρικές συνθήκες τούτη τη γιορτινή περίοδο και να που
μόλις σήμερα είδαμε άσπρη μέρα…
Κάθε χρόνο, όπως έχω ξαναπεί, με τους πρώτους στολίζω για τα Χριστούγεννα, αλλά έτσι και …ξεστολίζω…
Θεωρώ πως μετά την Πρωτοχρονιά δεν υπάρχει λόγος να …αιωρούνται τα γιορτινά στολίδια.
Το ίδιο κάνω και με τα γιορτινά γλυκίσματα.
Εκεί λοιπόν ανάμεσα σε λεκάνες, ζύμες και ταψιά…αφού φούρνισα τους κουραμπιέδες μου, κατευθείαν …η γλάρισσαστο πι-σι, μέχρι να ξεφουρνίσω.
Και βρήκα πάλι ωραία και διασκεδαστικά πράγματα πουαμέσως τώρα φίλε μου μοιράζομαι μαζί σου, έτσι για να ξεφύγει το μυαλό από την πολλή γκαντεμιά που ως έθνος μας παραδέρνει …;
Κάπως έτσι ξεκινάει o συμπλόγκερ konsoulitoσε μια παλαιότερη ανάρτηση που μου τράβηξε την προσοχή. Πολύ τη διασκέδασα και σου προτείνω να διαβάσεις αν δεν έτυχε μέχρι σήμερα
Λαμβάνω και ένα μεϊλάκι με την επίκαιρη γελοιογραφία
και το άλλο μέιλ, που κακά τα ψέματα πικρές αλήθειες θίγει, μιας και στην πατρίδα μας δεν έμεινε τίποτε όρθιο: «Άκυρα τα Χριστούγεννα για φέτος στην Eλλάδα μας!!! Η γέννηση ματαιώνεται !!! Ο Ιωσήφ πρέπει να πληρώσει περαίωση, η Φάτνη να τακτοποιηθεί ως ημιυπαίθριος, η Παναγία δεν παίρνει επίδομα τοκετού, οι Άγγελοι δεν πετάνε λόγω απεργίας των ελεγκτών και οι 3 Μάγοι φοβούνται ότι θα απελαθούν ως λαθρομετανάστες..!!! «
Παίζω και το παιχνιδάκι που βρήκα αρκετάδιασκεδαστικό
Tο αποτέλεσμα ήταν πως από τη βιασύνη μου να φουρνίσω …για να μη μένει μόνος του ο υπολογιστής (έτσι λέμε τώρα την e-ξάρτηση), κάτι δεν ακολούθησα πιστά από τη δοκιμασμένη και επιτυχημένη μου συνταγή…και
φέτος οι κουραμπιέδες μου έγιναν κάπως έτσι..
Παναγία μου, τι έπαθα… έκραξα η νοικοκυρά… blogger...
Μην τρελαίνεσαι…έφη ο Γλάρος μου, χαμένοι δεν πρόκειται να πάνε… θα έρθουν τα «πιράνχας» (έτσι λέει τα γλαρόπουλα)
και θα ψάχνεις να τους βρεις…
Και του χρόνου, γυναίκα μου και… ας ξαναχαλάσουν…
Να είστε και να είμαστε όλοι καλά και να απολαμβάνουμε το δώρο που μέσω της τεχνολογίας μας προσφέρεται και που είναι η
«αμοιβαία – αμφίδρομη και αληθινή μας επικοινωνία«
΄Ολο αυτό το διάστημα που έχω τα σχόλια απενεργοποιημένα (έλλειψη χρόνου η αιτία, δεν έπαψα όμως και όσο προλαβαίνω τις e-πισκέψεις), ξέρεις πώς ξοδεύω τον ελεύθερο χρόνο μου;
Μπαίνω σε ένα γνωστό ιστολόγιο και κολλάω…. Bρίσκω δηλαδή σ’ αυτό πάρα πολλά άλλα ενδιαφέροντα και αξιόλογα ιστολόγια, που δε γνώριζα και εντυπωσιασμένη μένω να διαβάζω με τις ώρες. Δε σου κρύβω πως η μικρότητά μου διστάζει να δηλώσει ακόμη και «παρακολούθηση»… Και μα την πίστη μου… αναρωτιέμαι ύστερα τι γυρεύω η γλάρισσα στο μπλογκο-χώρο…
Κι’ εκεί επάνω στη συστολή, τις αναστολές και στον προβληματισμό μου, επικροτώ την απόφασή μου να παραμένουν τα σχόλιά μου «κλειδωμένα».
΄Ασε με να παραμιλάω γράφοντας σαν σε ημερολόγιο… τι παραπάνω εξάλλου έχω να πω…
Χαζεύοντας λοιπόν και πάλι σήμερα, κατά την τελευταίωςπροσφιλή μου συνήθεια,μαθαίνω πως στη Σλοβακία διενεργήθηκαν χθες Σάββατο δημοτικές εκλογές , καλή ώρα όπως και σε μας πρόσφατα.
Παρεμπιπτόντως, εδώ, «πατρίδα» μου, η γλαροπούλα στην στοργική αγκαλιά του παππού, που σου ανέφερα στο σχόλιό μου. Εισέπραξα πολλή αγάπη καθώς ήμουν το πρώτο τους εγγόνι και όπως χαρακτηριστικά έλεγαν η «πρώτη τους χαρά»
Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την e-γνωριμία αλλά και για τις μνήμες που
ανέσυρα!!!!!!!!!!!!
Ο συμφτερωτός μου tsalapeteinos, (άααλλη έκπληξη κι’ αυτή… ύστερα αναρωτιούνται, μέσω του παιχνιδιού που τελευταία κυκλοφορεί, αν γενικώς αρέσει το blogging…)
«ΟιEstrada Brothersπαίζουν για τηΦΥΡΔΗΝ ΜΙΓΔΗΝπου ελπίζω να της αρέσει το ξυλόφωνο..»
Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩ!!!!!!!!!
Και εδώ, επειδή σας ζάλισα με το …σεντόνι που κατέβασα πάλι αλλά και με ευχαριστίες για τον πολύτιμο χρόνο που αφιερώνετε για τη χάρη μου, σας χαρίζω με αγάπη ένα αγαπημένο μου τραγούδι